2ο Δημοτικό Αγίας Βαρβάρας

Γιόσι Όιντα, Ένας σινικός μύθος για την αυτογνωσία / Yoshi Oida, A chinese tale about self-awareness

     Αυτός ο σινικός μύθος από το εξαιρετικό βιβλίο “Ο Αόρατος Ηθοποιός” του Γιόσι Όιντα (Yoshi Oida) μοιάζει με … ελιξίριο ζωής. Καθώς τον πληκτρολογούσα, ένιωθα τη λαχτάρα να τον μοιρασθώ μαζί σας σαν πολύτιμο δώρο αυτών των ημερών. Σας προτρέπω, λοιπόν, αφού τον απολαύσετε να τον χαρίσετε κι εσείς σε άλλους δικούς σας ανθρώπους. Πιστέψτε με, αξίζει τον χρόνο σας! Καλή σας απόλαυση!!!

  “Σύμφωνα με την κινεζική αντίληψη, τότε δρα κανείς με αληθινή αποτελεσματικότητα, όταν απλώς υποβοηθά αυτό που θα συμβεί ούτως ή άλλως. Όταν το αποτέλεσμα της δράσης του προκύπτει αβίαστα, ανεπαίσθητα, σαν από μόνο του. Γιατί το μέγιστο κατόρθωμα είναι να ενεργήσεις έτσι ώστε να φαίνεται πως ο καθένας θα μπορούσε να καταφέρει αυτό που εσύ πέτυχες. Χωρίς αντίσταση, χωρίς κίνδυνο, χωρίς κόπο”.                                                                                                                               François Jullien, «Εγκώμιο της Απραξίας»

Η ακόλουθη ιστορία έρχεται από την Κίνα.

  Μια φορά κι έναν καιρό, πριν από πολλά χρόνια, ζούσε ένας πλούσιος άντρας που είχε τέσσερις γυναίκες. Η πρώτη του γυναίκα ήταν εξαιρετικά όμορφη, την έπαιρνε παντού μαζί του, και την επιδείκνυε με περηφάνια σε όλους όσους συναντούσε. Της αγόραζε ό,τι του ζητούσε: κοσμήματα, εξαίσια μετάξια, σπάνιες λιχουδιές. Έκανε το μπάνιο του πάντα μαζί της, και ταπεινά την έπλενε από την κορφή ως τα νύχια. Έτσι, εκείνη κατέληξε να γίνει υπερβολικά σίγουρηγια τον εαυτό της και φαντασμένη, και να δίνει διαταγές στον άντρα της όλη την ώρα.
   Τη δεύτερη γυναίκα του την είχε αποκτήσει μετά από μεγάλη προσπάθεια. Είχε κάνει πολλά, είχε διαπραγματευτεί, είχε αγωνιστεί πολύ για να την πάρει, αλλά ο γάμος αυτός είχε ενδυναμώσει τη θέση του μέσα στην κοινότητα. Την αγαπούσε πολύ, και ένιωθε ικανοποιημένος για τον δεύτερό του  γάμο που του έδινε ένα αίσθημα ασφάλειας. Παρόλο που ένιωθε λιγότερη πραγματική αγάπη για αυτή τη νέα σύζυγο (αφού είχε αναγκαστεί να αγωνιστεί πολύ για να την αποκτήσει), ορκιζόταν ότι ήταν ικανός να κάνει τα πάντα γι’ αυτήν. Της έλεγε ότι θα μπορούσε να μεταχειρισθεί αθέμιτα μέσα, να κάνει φόνο ή ο,τιδήποτε άλλο θα χρειαζόταν για να την κρατήσει κοντά του.
   Η τρίτη του γυναίκα δεν είχε μεγάλη σημασία για  αυτόν. Ένιωθε  ορισμένα αισθήματα για εκείνη, γιατί στην αρχή του γάμου τους ήταν νεαρή και γοητευτική. Στο παρελθόν τον ακολουθούσε στα συχνά ταξίδια του, κυρίως για να μπορεί να συνεχίζει να χορταίνει τις σεξουαλικές ορέξεις του, όταν ήταν μακριά από το σπίτι. Αλλά με την πάροδο του χρόνου, άρχισε να βλέπει τις αδυναμίες και τα ελαττώματά της. Θυμόταν πως τα πράγματα ήταν διαφορετικά στην αρχή, γεγονός που προκαλούσε φωνές και τσακωμούς.  Την αποκαλούσε “ηλίθια”, “αναίσθητη”, “αμόρφωτη”, ” ανόητη”. Παραλίγο να χωρίσουν, αλλά αποφάσισε να μη διαλύσει το γάμο τους, όταν αναπάντεχα του έκανε ένα παιδί.
Στην τέταρτη γυναίκα του φερόταν σαν να ήταν υπηρέτρια. Τη διέταζε, τη χτυπούσε, δεν της έκανε ποτέ το παραμικρό δώρο ούτε το παραμικρό κοπλιμέντο, κι ούτε της είπε ποτέ τον παραμικρό καλό λόγο. Η δύστυχη ήταν απελπισμένη, που ο άντρας της την αγαπούσε τόσο λίγο. Στο τέλος άρχισε να αισθάνεται αδύναμη και συντετριμμένη, συνεχώς ασχολιόταν και με την πιο μικρή κίνηση του άντρα της προσπαθώντας, μάταια, με κάθε τρόπο να τον ικανοποιήσει. Γλιστρούσε αθόρυβα μέσα στο σπίτι, τρέμοντας μην της πει κι άλλα σκληρά λόγια ή την χτυπήσει ξανά άγρια.
Κάποτε η κυβέρνηση ζήτησε από αυτόν τον άντρα να πάει ένα μακρύ ταξίδι, πέρα από τα σύνορα της αυτοκρατορίας. Καθώς ήταν πια πολύ μεγάλος σε ηλικία για να κάνει μόνος του αυτό το ταξίδι, έπρεπε να ζητήσει από μία από τις συζύγους να τον ακολουθήσει. Επειδή η πρώτη του σύζυγος ήταν η αγαπημένη του, πήγε να της ζητήσει αυτό που ήθελε. Όταν της ζήτησε να πάει μαζί του στο ταξίδι, εκείνη τον κοίταξε απλώς ψυχρά και στη συνέχεια, είπε: “Όχι. Ποτέ, με τίποτα”.
Και λέγοντάς τα αυτά του γύρισε την πλάτη. Ο σύζυγος θύμωσε πάρα πολύ, αλλά τίποτα από όλα όσα της είπε δεν κατάφεραν να τη μεταπείσουν. Πήγε λοιπόν να βρει τη δεύτερη γυναίκα του να της προτείνει το ίδιο πράγμα. Εκείνη, όταν της το είπε, συνέχισε να χτενίζει τα μαλλιά της αδιάφορα και του απάντησε μονολεκτικά: “Όχι”.
Σοκαρίστηκε από το πόσο άκαρδη ήταν, και αποφάσισε να αποτανθεί στην τρίτη του σύζυγο. Εκείνη έκανε κουμάντο στο νοικοκυριό και τον φρόντιζε όταν ήταν άρρωστος, γι’ αυτό έβρισκε ότι είχε τα προσόντα για να τον φροντίζει στη διάρκεια αυτού του επικίνδυνου ταξιδιού. Όταν της ζήτησε να τον συνοδέψει, ξέσπασε σε κλάματα και του είπε: ” Θέλω πραγματικά να έρθω μαζί σας, αλλά πρέπει να μείνω για να φροντίζω το μωρό. Και επιπλέον φοβάμαι να τριγυρίζω στο άγνωστο. Για να πω την αλήθεια φοβάμαι πάρα πολύ. Θα σας ακολουθήσω μέχρι τα σύνορα, αλλά από κει και πέρα, σας ζητώ να με συγχωρέσετε, αλλά δεν μπορώ να έρθω”.
Ο άντρας συμφώνησε μ’ αυτά που του είπε και πήγε να βρει την τέταρτη σύζυγό του. Καθώς δεν της είχε φερθεί ποτέ καλά στο παρελθόν, δεν είχε αυταπάτες για το ποια θα ήταν η απάντησή της. Αλλά εκείνη είπε ότι ο ρόλος της ήταν να μένει στο πλευρό του άντρα της, και δήλωσε χωρίς περιστροφές ότι ήταν έτοιμη να πάει οπουδήποτε μαζί του, ακόμα και στην κόλαση. Ο άντρας εξεπλάγη και συγχρόνως συγκινήθηκε όταν είδε τον ζήλο της να τον ακολουθήσει.
  Ήρθε, λοιπόν, η μέρα της αναχώρησης. Η πρώτη σύζυγος δεν σηκώθηκε από το κρεβάτι της, και δεν καταδέχτηκε να μιλήσει ή έστω να απαλύνει την ψυχρότητα της έκφρασής της. Η δεύτερη σύζυγος αντέδρασε με παρόμοιο τρόπο, δεν είπε κουβέντα, ούτε καν ένα “αντίο”. Η τρίτη σύζυγος ήταν απασχολημένη με το να οργανώσει όλες τις λεπτομέρειες του ταξιδιού, και, στη συνέχεια, έκανε όντως τη διαδρομή μέχρι τα σύνορα. Όταν έφτασαν εκεί, έκλαψε, φίλησε τον άντρα της κι έπειτα πήρε πάλι τον δρόμο και γύρισε πίσω στο σπίτι. Ο άντρας συνέχισε το ταξίδι του μέσα σ’ αυτήν την ξένη και άγνωστη επικράτεια, ακολουθούμενος μόνο από την τέταρτη σύζυγό του.

Λοιπόν, τι είναι αυτές οι “σύζυγοι”; Η πρώτη είναι το σώμα μας, η δεύτερη συμβολίζει τα υπάρχοντά μας, η τρίτη είναι το ταίρι μας ή οι σχέσεις μας με τους ανθρώπους. Και η τέταρτη; Η τέταρτη είναι ο πραγματικός μας ευατός. Τα σύνορα συμβολίζουν το θάνατο. Το σώμα μας και τα υπάρχοντά μας δεν θα μας ακολουθήσουν εκεί πέρα. Ο άντρας ή η γυναίκα μας μπορούν να μας συνοδέψουν μέχρι τα σύνορα μόνο. Ο μόνος που μένει μαζί μας είναι αυτός που κακομεταχειριστήκαμε τόσο πολύ: ο εαυτός μας.

Τίτλος Πρωτότυπου: The Invisible Actor, Yoshi Oida and Lorna Marshall, Methuen London, 1997

                        Γιόσι Όιντα και Λόρνα Μάρσαλ, Ο Αόρατος Ηθοποιός, εκδ. ΚΟΑΝ, 2007

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *